Home 2017 listopad 28 ŚWIĄTECZNA GIGA PAKA PRZEDSZKOLAKA karty pracy, plansze i wiele innych inspiracji… BAJECZKA O ŚWIĘTYM MIKOŁAJU – PLANSZE. (2) Magdalena, 28 listopada, 201728 listopada, 2017 BAJECZKA O ŚWIĘTYM MIKOŁAJU - PLANSZE. (2) Przejdź do artykułu 0 Komentarzy Napisz komentarz Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. KomentarzImię * Email * Witryna internetowa Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment. Loading Facebook Comments ... Wyszukiwanie KategorieKategorie Ostatnie Publikacje IDĘ DO SZKOŁY! ADAPTACJA PRZEDSZKOLAKA DO SZKOŁY artykuł 28 maja, 2022 ZIELONE ŻABKI scenariusz zajęć 28 maja, 2022 DZIEŃ CZEKOLADY scenariusz zajęć 28 maja, 2022 EDUKACJA EKOLOGICZNA W KĄCIKACH ZAINTERESOWAŃ – BANK POMYSŁÓW artykuł 28 maja, 2022 BAL KARNAWAŁOWY scenariusz zajęć 15 kwietnia, 2022Bajka Armanda Spichera w tłumaczeniu Iwony Badowskiej, opowiada Tadeusz Ross, piosenki śpiewa Zespół Dziecięcy Fasolinki. Na płycie znajdują się m.in. piosenki o następujących tytułach: Pędzą renifery, Prawdziwa opowieść o Świętym Mikołaju, cz.1, Odwiedziny wróżki, To elfy, Samba z Mikołajem, Pędzą renifery. Ciekawe historie: Święty Mikołaj - legenda Dawno, dawno temu w Mirze na terenach dzisiejszej Turcji mieszkał mały chłopiec. Na imię miał Mikołaj i pochodził z bardzo bogatej rodziny. Jego rodzice kupowali mu najlepsze zabawki, najpiękniejsze stroje. Nigdy nie brakowało mu strawy na stole, a potrawy jakie jadał były zawsze bardzo smaczne. Chłopiec lubił obserwować otaczający go świat i bardzo smuciło go, iż inne dzieci nie mają takiego dostatku jak on. Na świecie panowały bowiem: wielka bieda , głód i zarazy spowodowane licznymi wojnami oraz klęskami nieurodzaju. Mikołaj długo myślał czym spowodowany jest niedostatek innych i doszedł do wniosku, że Bóg ma na świecie tyle pracy, iż nie jest w stanie zadbać o wszystkich ludzi w tym samym czasie. Postanowił pomóc Stwórcy w opiekowaniu się biednymi. Zawsze idąc do kościoła zabierał ze sobą tyle jedzenia i różnych łakoci ile tylko mógł unieść. Rozdawał je później biednym dzieciom i obserwował radość jaką wzbudzały w nich jego podarunki. Jego rodzice obserwowali te uczynki i cieszyli się, że mają takiego dobrego syna. Mówili, że wyrośnie na wspaniałego człowieka. Kiedy Mikołaj dorósł odziedziczył ogromną fortunę. Uznał, że nie potrzebuje takiego bogactwa i zaczął je rozdawać potrzebującym. O jego uczynkach oraz wielkiej pobożności mówiono w całej Mirze. Mieszkańcy tak go podziwiali, że został wybrany na biskupa. Pewnego razu Mikołaj spacerował ulicami i swoim zwyczajem obserwował życie miasta. Jego uwagę przykuła kłótnia dwóch mężczyzn. Jeden z nich domagał się od drugiego zwrotu długu lub oddania córek w niewolę w celu spłaceniu należności. Dłużnik miał oddać pieniądze lub wolność córek do następnego poranka. Czasu do działania nie zostało dużo, bo słońce już zachodziło. Mikołaj pobiegł do domu. Chwycił swój worek, w którym zazwyczaj nosił żywność dla ubogich i zaczął wkładać do niego rożnego rodzaju kosztowności. Kiedy worek był pełny, zaniósł go pod dom dłużnika. Wszyscy już spali, bo był środek nocy. Na szczęście okno było otwarte. Mikołaj wrzucił przez nie zawartość swojego worka. Do domu wracał wielce uradowany, że znów spełnił dobry uczynek i pomógł Bogu przy wybawianiu ludzi z ich nieszczęść. Postanowił, że pozna piękne córki uratowanego mężczyzny z trzema oficerami, których również niedawno wybawił z opresji. Następnego dnia dłużnik obudził się rozpaczając, iż jego córki stracą wolność. Lecz kiedy wszedł do pomieszczenia z otwartym oknem, nie mógł uwierzyć własnym oczom. Na podłodze przed nim leżała bowiem wielka góra kosztowności. Nie wiedział skąd one się wzięły, ale czuł, że Bóg ulitował się nad jego nieszczęściem. Bogactwa wystarczyło zarówno na spłatę długu, jak i posag dla córek, które niedługo po tym dniu poznały trzech wspaniałych oficerów. Pan Bóg od dawna obserwował uczynki Mikołaja. Podobało Mu się jak biskup pomaga bliźnim. Zaś po tej nocy, kiedy mężczyzna pomógł dłużnikowi i jego córkom postanowił, że Mikołaj powinien zostać świętym. Dał też biskupowi możliwość robienia tego co kochał najbardziej, a więc uszczęśliwiania ludzi i wspierania najuboższych. I tak Bóg dał Mikołajowi dom na dalekiej północy, gdzie święty zbiera przez cały rok siły, aby przez jedną noc w roku przynieść prezenty dla wszystkich dzieci na świecie. Dzieci zaś co roku czekają na tę magiczną noc i marzą, że uda im się spotkać Świętego Mikołaja. Obejrzyjcie również film o Świętym Mikołaju na Youtube. 1. Rozpoczęcie zajęć (5 minut) – Polecamy naszą prezentację o Mikołaju. – Powitanie uczniów i krótka rozmowa na temat Mikołajek i związanych z nimi tradycji. 2. Czytanie świątecznej historii (10 minut) – Czytanie opowieści o Świętym Mikołaju i jego elfach. Rozmowa na temat przesłania historii i zadawanie pytań „Gdzie się podział Święty Mikołaj” to zabawna opowieść o poszukiwaniach Mikołaja. Bohaterami scenariusza są Elf i Elfina, którzy stwierdzają jednomyślnie, że Święty Mikołaj zaginął. Postanawiają coś z tym zrobić i to szybko, bo święta tuż tuż. Próbują poszukać zastępstwa, ale okazuje się, że jest to niemożliwe. Elfina wyrusza na poszukiwania Mikołaja, trafia na Grenlandię, do Chin i Stanów Zjednoczonych i wszędzie odnajduje wskazówki, które zostawił jej Mikołaj. Odnajduje go dzięki pomocy Świątecznego Kapelusznika. To barwny spektakl, w którym wiele się dzieje przy dużym udziale publiczności. obsada: Elf Menusia Elf Grzesio Eskimos Chińczyk Indianin Kapelusznik Święty Mikołaj wiek odbiorcy: od 5 lat tekst: 11 stron, czcionka Times New Roman, wielkość czcionki 12 Scenariusz napisany w 2012 r. Ukazany w didaskaliach pomysł scenograficzny, muzyka, jak i informacja o oświetleniu, jest tylko propozycją, której nie muszą się Państwo trzymać przy realizacji spektaklu. Niezmienny musi pozostać sam tekst, reszta zależy od interpretacji reżysera. Zmiany w tekście i postaciach możliwe po ustaleniu z autorem. fragment scenariusza: Scena I (Muzyka, Na scenę wchodzi Elf Grzesio, coś sobie nuci pod nosem, trzyma w rękach prezenty, zasłania się nimi, wchodzi na scenę i kiedy zauważa dzieci, to się przestrasza i rozrzuca prezenty) Grzesio O jacie, jacie ile tu dzieci! Dzień Dobry! Wiecie co, coś wam powiem w sekrecie, zbliżają się święta! Ale będzie fajnie! Ja uwielbiam święta! Ubieranie choinki, kolędy, prezenty, ach cudowności! No i śnieg!! Można lepić bałwany, no po prostu nie ma nic lepszego… (Grzesio śpiewa piosenkę o świętach, taką z pokazywaniem, zaprasza do zabawy również dzieci. Pod koniec piosenki na scenę wchodzi Elf Menusia, Grzesio wpada na nią w trakcie śpiewania. Muzyka gwałtowanie się kończy i Grzesio przestaje śpiewać.) Grzesio AAaaa! Menusia Elfusia …Tak sobie śpiewałem trochę (śmiech) Menusia No ja raczej sądzę, że ty się znowu obijasz zamiast prezenty pakować. Dużo pracy mamy, święta niedługo! Grzesio Właśnie,święta! (Grzesio śpiewa albo fragment piosenki, którą śpiewał wcześniej, albo króciutki nowy fragment o zbliżających się świętach) Menusia Już, już, już za dużo chyba się kawy napiłeś z rana, to cię teraz nosi za bardzo. Idź Obudź Świętego Mikołaja, a ja w tym czasie trochę tu posprzątam. Grzesio Dobra już biegnę! (Elf Grzesio schodzi ze sceny. Elf Menusia sprząta) Menusia Ach ten mój Grzesio, zawsze jak zbliżają się święta, to wyrasta z niego taka wiewióra, której wszędzie pełno. Biega, krzyczy, macha rękami… (Elf Grzesio wbiega krzycząc i machając rękami, przebiega obok Elfa Menusi okrąża zastawkę i wbiega ponownie) Grzesio Menuś, Menuś! Menusia No co się tak wydzierasz Grzesio Bo Mikołaja nie ma w łóżeczku! Menusia No więc pewnie wstał i w łazience myje zęby, sprawdzałeś w łazience? Grzesio Nie Menusia No to idź sprawdzić (Elf Grzesio wybiega sprawdzić) Menusia A nie mówiłam, że wiewióra? (Grzesio wbiega z powrotem na scenę) Grzesio Nie ma go w łazience, ani w kuchni, ani w salonie, w saniach, ani u reniferów, ani w korytarzu, nawet w szafkach patrzyłem, pod stół zerkałem i dywan macałem, nie ma go w wazonie, akordeonie, pod kanapą, na kanapie i w czajniku i w imbryku, pod stolikiem, pod guzikiem i książkami…no przecież wczoraj był tu z nami! Menusia Grzesio! Uspokój się, po prostu sobie wyszedł, poszedł na spacer. Albo, Albo… Grzesio albo co? Menusia Albo po prostu bawi się z nami w chowanego Grzesio Ale ty mądra jesteś! Na pewno masz rację, że też na to nie wpadłem, no to poszukajmy go Scena II (Muzyka, Elfy szukają Mikołaja wśród publiczności, między dziećmi, mogą zaglądać do sal, korytarzy, łazienek, toreb, gdziekolwiek) Menusia No i nie ma, no jakby się zapadł pod ziemię Grzesio Ojej, a jak faktycznie się zapadł? I w podziemiach siedzi? A tam nie ma zasięgu, tam niczego nie ma..Ty, a może schował się w swoim przepastnym worku na prezenty! (Elf Grześ wchodzi do Mikołajowego worka na prezenty…mówi będąc w worku) Grzesio Wyłaź Mikołaju, dość tej zabawy, dzieci czekają! No już, raz raz raz! Menusia I co jest? Grzesio Nie ma … Menusia No co ty powiesz…No ja przecież wiem! No, że też wcześniej o tym nie pomyślałam! (Grzesio wychodzi z worka) Grzesio A o czym? Menusia No wystarczy do Świętego Mikołaja zadzwonić! No przecież żyjemy w XXI wieku, teraz każdy ma telefon komórkowy, zadzwonimy do Mikołaja i dowiemy się, gdzie on się podziewa… Grzesio Świetny pomysł! Menusia Pewnie, że świetny, gdzieś tu miałam podręczną komóreczkę… (Elf Menusia wyciąga zza sceny wielki, nawet gigantyczny telefon komórkowy) Grzesio No to dzwoń (Elf Menusia myśli i myśli) Grzesio Co tak myślisz Menusia Nie pamiętam numeru do Mikołaja Grzesio E spoko, spoko, wiem gdzie jest! (Elf Grzesio wyciąga niekończącą się listę z nazwiskami dzieci. Rozwija i rozwija, a rozwija nie ma końca) Menusia Co to?, co ty robisz Grzesio No przecież to jest lista dzieci z całego świata, które mają dostać prezenty…no wiem, że gdzieś na jej końcu małym druczkiem był zapisany numer do Mikołaja Menusia No to poczekamy sobie do rana w takim razie…nie, nie, nie ten numer gdzieś tu musi być Scena III Menusia Czekaj!, wiem, no już wiem, przecież Mikołaj nie ma zwyczajnego numeru, tylko taki kolorowy Grzesio Kolorowy? Menusia No z kolorów się składa, tak jak na telefonie przecież, widzisz gdzieś tu cyfry? Grzesio Ano tak, kolorowy numer (Grzesio i Menusia wraz z dzieciakami z widowni tworzą kilkukolorowy numer telefonu np. czerwony, czerwony, zielony, żółty, niebieski. Wstukują ten numer w telefon – Słychać sygnał łączenia, a po chwili włącza się automatyczna sekretarka z nagranym Świętym Mikołajem, który mówi, że nie może teraz odebrać telefonu i że prosi o zostawienie wiadomości.) Grzesio Nie odbiera, nie odbiera! Menusia Cicho…Halo, Halo Święty Mikołaju, tu mówi Menusia, Elf Menusia, ja się nagrywam na sekretarce, bo my się martwimy i nie wiemy gdzie jesteś Święty Mikołaju i dzieci tu są i też się martwią, panie się martwią, Grzesio się martwi, Renifer się martwi i ja tez trochę się martwię…To odezwij się do nas jak najszybciej. Pa Grzesio Ja też pa! Menusia I co teraz? Grzesio I co teraz, i co teraz, i co teraz Menusia Musimy przyjąć, że Święty Mikołaj zaginął Grzesio Ale jak to? Co się teraz stanie z dziećmi, kto rozwiezie wszystkie prezenty, to takie straszne! Menusia Na czas nieobecności Mikołaja, trzeba zorganizować zastępstwo! Grzesio Ale przecież nikt nie zastąpi Świętego Mikołaja Menusia Mimo wszystko musimy spróbować, no bo niby co zrobimy, jak do świąt nasz Mikołaj się nie znajdzie, trzeba szukać innych możliwości…musimy kogoś przerobić na Mikołaja! Grzesio Przerobić, przerobić, no ale kogo…ja się boję… Menusia Nic się nie bój, Menusia wie co robi …O mam potencjalnego następcę, a raczej następczynię… Scena IV (Elf Menusia wybiera spośród publiczności jedną z pań) Grzesio No ale ta pani nie wygląda na świętego Mikołaja Menusia Spoko, się przerobi (Muzyka, Elfy przebierają Panią w Świętego Mikołaja, ale jest on niekompletny, wygląda zupełnie jak nie Święty Mikołaj.) Grzesio I że co, i że to niby ma być zastępca Mikołaja? A pani powie choł choł choł jak Mikołaj? (Pani mówi choł choł choł) Menusia No nie, no co to ma być, to nie brzmi mikołajowo, no i broda nie ta i brzuch nie ten…porażka kompletna (Elfy dziękuję pani i szukają następnej, którą zapraszają i również przebierają. Z towarzyszeniem muzyki. Jednak i tym razem nie jest to typowy strój dla Mikołaja) Grzesio No trochę lepiej tym razem, ale wygląd to nie wszystko, ważnym zadaniem i umiejętnością dla Mikołaja jest przechodzenie przez komin! Menusia Zobaczymy czy naszemu przebranemu Mikołajowi się uda (Przebrany Mikołaj przechodzi przez specjalnie skonstruowany komin z cegieł. Komin jednak jest bardzo wąski i nie udaje się drugiemu kandydatowi prześlizgnąć przez komin. Komin zostaje rozwalony) Grzesio Oooo i co dzieciaki? Czy pani…pasuje na Mikołaja? Komin rozwalony, no tak się nie da, dziękujemy za chęci, ale z pani Mikołaj nie będzie …Och to co my zrobimy, skoro nie da się zastąpić Świętego Mikołaja? Ja chyba będę ryczeć, bo w takiej sytuacji, to tylko siąść i płakać (Elf Grzesio siada i płacze, a Elf Menusia podaje mu wielką chusteczkę, wielką jak prześcieradło) Menusia Masz chusteczkę, to prezent od pewnego znajomego wielkoluda, a smarkał w nią wtedy cały dzień! (śmieje się) Grzesio Ha ha bardzo śmieszne Menusia Spoko, nie smutaj, już wiem co zrobimy, nie pozostaje nam nic innego, jak wyruszyć na poszukiwania naszego Świętego Mikołaja. (Elfy śpiewają piosenkę o szukaniu Świętego Mikołaja i o miejscach, które odwiedzą) Grzesio W takim razie idziemy się pakować! Menusia Nie, nie, no ktoś musi zostać tu na miejscu i pilnować gdyby jednak Mikołaj wrócił. Grzesio Czyli, że ja mam zostać tak?, to w takim razie weź z sobą telefon, to dam ci znać, jak Mikołaj się pojawi. Menusia Jasna sprawa! (Elf Menusia znika za scenę) Grzesio Ech no trudno, zostanę i poczekam, zajmę się pakowaniem prezentów, oby Mikołaj się odnalazł… Wszystkie z córek znalazły wspaniałych, kochających mężów. Od tego momentu, na całym świecie pozostawia się prezenty w skarpetkach, aby upamiętnić Mikołaja. Dzięki swojej dobroci, chłopiec stał się świętym i do dziś żyje w raju. Sprawdź: Najpiękniejsze piosenki o Mikołaju dla dzieci [teksty] Historia o Świętym Mikołaju
Vivarto Materiały prasowe VIVARTO Vivarto "Święty Mikołaj" Wzruszająca opowieść o tym, jak święty Mikołaj został świętym. ŚWIĘTY MIKOŁAJ Scenariusz i reżyseria: Juha Wuolijoki Gatunek: kino familijne, baśń Czas projekcji: 80 min. W polskiej wersji językowej: Jerzy Sthur i Maciej Sthur! NAGRODY i NOMINACJE, 2008 - Jussi Awards – Nagroda w kategorii Najlepsze zdjęcia dla Mika Orasmaa 2008 – Sarasota Film Festiwal – Nagroda w Kategorii Najlpesze Kino Światowe dla Juha Wuolijoki OPIS FILMU Setki lat temu zaczęła się najpiękniejsza opowieść na świecie... W odciętej od świata wiosce w Laponii młody Mikołaj traci w wypadku całą rodzinę. Mieszkańcy wioski postanawiają wspólnie zaopiekować się osieroconym chłopcem. Każda rodzina będzie sprawowała pieczę nad nim przez okres jednego roku. W każde kolejne Boże Narodzenie Mikołaj będzie przenosił się do następnego domu. Żeby okazać wdzięczność, chłopiec postanawia obdarowywać dzieci swoich gospodarzy własnoręcznie wykonanymi zabawkami. Z biegiem czasu prezenty pojawiają się na progach większości domostw, bo prawie wszyscy gościli Mikołaja. Kiedy pewnego razu w wiosce zaczyna brakować jedzenia, mieszkańcy są zmuszeni wysłać Mikołaja na naukę zawodu stolarza do pustelnika o imieniu Lisakki. Pod czujnym okiem srogiego nauczyciela Mikołaj szybko się uczy. Coraz sprawniej wykonuje zabawki i są one coraz piękniejsze. Jednak Lisaki, który nie lubi dzieci, zakazuje Mikołajowi wykonywania prezentów. Świąteczna tradycja wzajemnego obdarowywania się jest zagrożona. Polska obsada: Jerzy Sthur głosem dorosłego Mikołaja. Jest jednym z najwybitniejszych i najpopularniejszych aktorów polskich. Zagrał w „Tydzień z życia mężczyzny”, „Spis cudzołożnic”. Stworzył niezapomnianą kreację Osła do filmów z serii „Shrek” oraz „Mulan” i „Mulan II”. Maciej Sthur głosem trzynastoletniego Mikołaja. Niezwykle uzdolniony polski aktor, który karierę... Jak pobrać i aktywować bon turystyczny: instrukcja rejestracji na PUE ZUS (krok po kroku) Ukraińskie imiona: męskie i żeńskie + tłumaczenie imion ukraińskich Mądre i piękne cytaty na urodziny – 22 sentencje urodzinowe Ile wypada dać na chrzciny w 2022 roku? – kwoty dla rodziny, chrzestnych i gości Gdzie nad morze z dzieckiem? TOP 10 sprawdzonych miejsc dla rodzin z maluchami Ospa u dziecka a wychodzenie na dwór: jak długo będziecie w domu? Czy podczas ospy można wychodzić? 5 dni opieki na dziecko – wszystko, co trzeba wiedzieć o nowym urlopie PESEL po 2000 - zasady jego ustalania Najczęściej nadawane hiszpańskie imiona - ich znaczenie oraz polskie odpowiedniki Gdzie można wykorzystać bon turystyczny – lista podmiotów + zmiany przepisów Urlop ojcowski 2022: ile dni, ile płatny, wniosek, dokumenty Przedmioty w 4 klasie – czego będzie uczyć się dziecko? 300 plus 2022 – dla kogo, kiedy składać wniosek? Co na komary dla niemowląt: co wolno stosować, czego unikać? Urwany kleszcz: czy usuwać główkę kleszcza, gdy dojdzie do jej oderwania? Bon turystyczny – atrakcje dla dzieci, za które można płacić bonem 300 plus dla zerówki w 2022 roku – czy Dobry Start obejmuje sześciolatki? Jak wygląda rekrutacja do liceum 2022/2023? Jak dostać się do dobrego liceum?
Jak sam tytuł wskazuje jest to opowieść o Świętym Mikołaju, o jego życiu i przygodach. Początkiem tej historii jest odnalezienie niemowlęcia w lesie przez nimfę leśną. Chłopiec dorasta razem z mitycznymi stworzeniami, otoczony dobrocią stara się pokonywać zło. Nadchodzi jednak czas, w którym powraca do świata ludzi. Katalog Małgorzata Safarewicz, 2017-05-17KłodzkoUroczystości, ScenariuszeZabawa Mikołajkowa 2016 SCENARIUSZ ZABAWY MIKOŁAJKOWEJ w Młodzieżowym Ośrodku Socjoterapii w Krosnowicach Data: r. Czas trwania : – Cele: - poznanie legendy o Świętym Mikołaju oraz zwyczajów związanych z tym świętem - rozwijanie umiejętności współdziałania w grupie poprzez wspólne wykonywanie zadań - poznanie roli tradycji w kształtowaniu życia społecznego i tożsamości kulturowej - integracja z osobami niepełnosprawnymi Tok zajęć: 1. Przywitanie zgromadzonych uczestników. Prowadzący przedstawiają osobę Świętego Mikołaja. Św. Mikołaj to postać, która naprawdę istniała. Żył w IV w. naszej ery. Pochodził z zamożnej rodziny zamieszkałej w prowincji Azji Mniejszej. Był biskupem ubogiej diecezji, gdzie zasłynął świętością, cudami i zapałem. O Mikołaju krąży wiele legend. Jedna z nich mówi, że to młody człowiek, który zdecydował się poświęcić swoje pieniądze na działalność charytatywną. Chętnie ludzi biednych i dzieci obdarowywał prezentami. Święty Mikołaj jest znany na całym świecie. W Anglii nazywany jest FATHER CHRISTMAS, w USA SANTA CLAUS, we Włoszech BABBO NATALE, w Niemczech HEILIGE NICOLAUS, w Chinach STARUSZKIEM BOŻONARODZENIOWYM. Imieniny obchodzi 6 grudnia, ale My przywitajmy Go ciepło i serdecznie już dziś: „Przyjdź do Nas, przyjdź Święty Mikołaju…!!!!!!” 2. Przywitanie Św. Mikołaja Św. Mikołaj wita się z zebranymi i zasiada na honorowym miejscu. 3. Zabawa – „MIKOŁAJKOWE GRY I ZABAWY” Prowadzący rozpoczynają zabawę. W tle słychać świąteczne piosenki. Uczestnicy wstają i tworzą koło odliczając kolejno od 1 do 6. Każdy musi zapamiętać swój numerek. Osoby z tym samym numerkiem tworzą odpowiednie grupy - zespoły. Przed każdą zabawą prowadzące przedstawiają zwyczaje i tradycje związane z obchodzeniem Świąt Bożego Narodzenia (załącznik nr 1) Rzut kulą śniegową do celu - Każdy zespół otrzymuje po 5 „śniegowych kul” (zgniecione gazety) i wybiera swojego przedstawiciela, który będzie rzucał kulami do celu (worek, pudełko). Rzutów nie można powtarzać. Wygrywa drużyna, która zdobyła najwięcej trafnych rzutów. Można zrobić dogrywkę, jeśli okaże się, że drużyny zdobyły tę samą ilość celnych rzutów. Mikołajkowa opowieść Zadaniem każdej z drużyn jest dokończenie historii związanej ze św. Mikołajem. Każda grupa otrzymuje kopertę, w której znajduje się początek jakieś historii. Zespoły dopisują zakończenie. Wygrywa drużyna, która dopisała najciekawszą opowieść. (Załącznik nr 2) Świąteczne potrawy Drużyny otrzymują (losują) arkusz papieru, na którym muszą podać przepis na podaną tam potrawę wigilijną: - barszcz - uszka - pierogi ruskie - kutia - kompot wigilijny - karp w galarecie Grupy przedstawiają swoje przepisy. Wygrywa zespół, który poprawnie podał przepis na świąteczną potrawę. Koncert kolęd Drużyny po kolei śpiewają wybraną przez siebie kolędę. Oceny dokonuje zespół Podzamek Boys. PODSUMOWANIE PUNKÓW – zwycięska drużyna jako pierwsza otrzyma prezenty od Mikołaja. 4. Taniec z czapką Mikołaja – uczestnicy zabawy tańcząc wkoło przekazują wybranej osobie czapkę Mikołaja. Osoba, której została wręczona czapka musi wykonać określone zadanie. Zadania do wykonania określone są w losach (Załącznik nr 3) 5. Rozdanie prezentów i rozmowy z Mikołajem. 6. Karaoke – dla chętnych dziewcząt przy muzyce zespołu Podzamek Boys 7. Pożegnanie Świętego Mikołaja oraz zaproszonych gości. Podziękowanie za udział w zabawie. Opracowała: mgr Małgorzata Safarewicz wychowawca ZPS w Kłodzku Załącznik nr 1 Wigilia - wieczór wigilijny w tradycji polskiej jest najbardziej uroczystym i najbardziej wzruszającym wieczorem roku. Punktem kulminacyjnym przeżyć adwentowych w rodzinach chrześcijańskich jest wigilia Bożego Narodzenia. Słowo "wigilia" pochodzi z języka łacińskiego i oznacza czuwanie. Taki był dawniej zwyczaj w Kościele, ze poprzedniego dnia przed większymi uroczystościami obowiązywał post i wierni przez cala noc oczekiwali na te uroczystość, modląc się wspólnie. W Polsce wigilia weszła na stale do tradycji dopiero w XVIII wieku, Główną jej częścią jest uroczysta wieczerza, złożona z postnych potraw. Wieczerza ta ma charakter ściśle rodzinny. Zaprasza się czasami na nią, oprócz krewnych, osoby mieszkające samotnie. Dawniej najpierw gospodynie urządzały generalne sprzątanie, mycie, czyszczenie. Po czterech rogach głównej sali umieszczało się na wsi i po dworach cztery snopy zbóż: snop pszenicy, żyta, jęczmienia i owsa, aby Boże Dziecię w Nowym Roku nie skąpiło koniecznego pokarmu dla człowieka i bydła. Stół był przykryty białym obrusem, przypominającym ołtarz i pieluszki Pana, a pod nim dawało się siano dla przypomnienia sianka, na którym spoczywało Boże Dziecię. Zwyczajem było również, że cały dzień obowiązywał post ścisły. Także w czasie wigilii dawano tylko potrawy postne, w liczbie nie parzystej, ale tak różnorodne, by były wszystkie potrawy, jakie się zwykło dawać w ciągu roku. Pierwsza Gwiazda W Polsce wieczerze wigilijna rozpoczynało się, gdy na niebie ukazała się pierwsza gwiazda. Czyniono tak zapewne na pamiątkę gwiazdy betlejemskiej, która według Ewangelisty, św. Mateusza, ujrzeli Mędrcy, zwani tez Trzema Królami. Wolne miejsce przy stole Znany i powszechny jest obecnie w Polsce zwyczaj pozostawiania wolnego miejsca przy stole wigilijnym. Miejsce to przeznaczone bywa przede wszystkim dla przygodnego gościa. Pozostawiając wolne miejsce przy stole wyrażamy również pamięć o naszych bliskich, którzy nie mogą świąt spędzić z nami. Miejsce to może również przywodzić nam na pamięć zmarłego członka rodziny. Łamanie się opłatkiem - najważniejszym i kulminacyjnym momentem wieczerzy wigilijnej w Polsce jest zwyczaj łamania się opłatkiem. Czynność ta następuje po przeczytaniu Ewangelii o Narodzeniu Pańskim i złożeniu życzeń. Tradycja ta pochodzi od prastarego zwyczaju tzw. eulogiów, jaki zachował się z pierwszych wieków chrześcijaństwa. Wieczerza wigilijna nawiązuje do uczt pierwszych chrześcijan, organizowanych na pamiątkę Ostatniej Wieczerzy. Zwyczaj ten oznacza również wzajemne poświecenie się jednych dla drugich i uczy, ze należy podzielić się nawet ostatnim kawałkiem chleba. Składamy sobie życzenia pomyślności i wybaczamy urazy. Ilość potraw - według tradycji, ilość potraw wigilijnych powinna być nieparzysta. Aleksander Bruckner w słowniku etymologicznym języka polskiego podaje, ze wieczerza chłopska składała się z pięciu lub siedmiu potraw, szlachecka z dziewięciu, a u arystokracji z jedenastu. Wyjaśnienia tego wymogu były różne: 7 - jako siedem dni tygodnia, 9 - na cześć dziewięciu chórów anielskich itp. Dopuszczalna była ilość 12 potraw - na cześć dwunastu apostołów. Nieparzysta ilość potraw miała zapewnić urodzaj lub dobra prace w przyszłym roku. Potrawy powinny zawierać wszystkie płody rolne, aby obrodziły w następnym roku. Wskazane tez było skosztować wszystkich potraw, żeby nie zabrakło którejś podczas następnej wieczerzy wigilijnej. Wigilie otwierała jedna z tradycyjnych zup wigilijnych - najczęściej barszcz czerwony z uszkami, zupa grzybowa lub rzadziej - migdałowa. Oprócz dań rybnych podawano staropolski groch z kapusta, potrawy z grzybów suszonych, kompoty z suszonych owoców a także łamańce z makiem lub pochodzącą ze wschodnich rejonów Polski słynną kutie oraz ciasta a zwłaszcza świąteczny makowiec. Pasterka - kończy wieczór wigilijny, to msza odprawiana w kościołach dokładnie o północy. Zgodnie z tradycją upamiętnia ona przybycie do Betlejem pasterzy i złożenie przez nich hołdu nowo narodzonemu Mesjaszowi. Zwyczaj sprawowania bożonarodzeniowej liturgii nocnej wprowadzono w Kościele już w drugiej połowie V wieku. Do Polski dotarł on więc być może razem z chrześcijaństwem. Kolęda - innym zwyczajem wprowadzonym i upowszechnionym przez Kościół, są odwiedziny parafian w okresie świąt Bożego Narodzenia składane przez proboszcza lub księży z parafii. Przynoszą oni dobrą nowinę, święcą i błogosławią dom oraz jego mieszkańców, w zamian zaś otrzymują symboliczną ofiarę nazywaną dawniej kolędą. Tradycja ta, znana już w średniowieczu, utrzymuje się w Polsce do czasów współczesnych. Być może po przyjęciu chrześcijaństwa Kościół wprowadził ją dla przeciwstawienia jej pogańskiemu zwyczajowi kolędowania. Śpiewanie kolęd - Nieodłączną częścią wieczoru wigilijnego było i jest wspólne przy Bożonarodzeniowej szopce. Pieśni opowiadających o narodzeniu Jezusa mamy w polskiej tradycji bardzo dużo. Najstarsze sięgają czasów średniowiecza. Ich wprowadzenie a potem upowszechnienie zawdzięczamy prawdopodobnie franciszkanom. Oni też przynieśli do Polski zwyczaj budowy szopek. Autorstwo pierwszej szopki przypisuje się św. Franciszkowi z Asyżu, który chcąc odświeżyć pamięć narodzin Dzieciątka Jezus kazał przynieść do groty siana, przyprowadzić woła oraz osła i zawołał braci. Kiedy zgromadziła się ludność z okolic i zabrzmiały pieśni św. Franciszek odczytał Ewangelię, a potem wygłosił kazanie o narodzeniu Jezusa. Szopkę tę zorganizował św. Franciszek na trzy lata przed śmiercią, w Greccio koło Rieti, sto kilometrów od Rzymu. Załącznik nr 2 Mikołajkowe opowieści 1. Pewnego dnia św. Mikołaj obudził się i stwierdził, że zgubił listy od dzieci. Bardzo się tym zmartwił, ponieważ nie chciał sprawić dzieciom zawodu...... 2. Pewnej nocy św. Mikołaj zakradając się z prezentami rozdarł o gałąź worek i pogubił prezenty........ 3. Pewnego dnia św. Mikołaj idąc po schodach potknął się i złamał palec u nogi. Co teraz będzie z prezentami dla dzieci! - pomyślał... 4. Pewnej nocy św. Mikołaj jadąc saniami, tak się wychylił, że wypadł z sań i wpadł do zaspy. Jego renifery nie nie zauważyły tego i pognały dalej............... 5. Pewnej nocy św. Mikołaj obudził się i nie wiedział kim jest. Nie mógł sobie przypomnieć jak się nazywa i czym się zajmuje..... 6. Pewnego razu św. Mikołaj stwierdził, że jego sanie popsuły się. Czym ja teraz pojadę do dzieci, gdzie załaduję prezenty biadolił......... Załącznik nr 3 Pytania – zadania zrób 5 pajacyków stój na lewej nodze przez 10 s. zapiej jak kogut dokończ powiedzenie: Nie czyń drugiemu, co Tobie...... podaj datę wigilii pokaż jak chodzi kaczka stój na prawej nodze przez 10 s. daj komuś buziaka zaszczekaj jak pies bądź przez 10 s. kotem bądź przez 10 s. motylem powiedz gdzie mieszkasz zrób głupią minę wykonaj 3 skoki zająca dokończ powiedzenie : Ten się śmieje, co się śmieje..... dokończ powiedzenie: Gdyby kózka nie skakała..... powiedz jaki dzisiaj jest dzień wymień 2 potrawy wigilijne zrób 5 przysiadów wymień zimowy miesiąc zawyj jak wilk wykonaj 5 podskoków wymień dni tygodnia bądź przez 10 s. samolotem powiedz co chciałbyś dostać od św. Mikołaja? spróbuj zagwizdać ….na renifery Mikołaja powiedz jaką potrawę najbardziej lubisz powiedz jakiej potrawy nie lubisz wydaj odgłos krowy powiedz, kiedy idziemy na pasterkę w jakim dniu przypada sylwester? Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.